به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری حوزه، متن پیش رو یادداشتی از جهانگیر محمد، تحلیلگر و مدیر مؤسسۀ آیان در لندن، است که در تحلیل اتفاقات فوتبال بین مکابی اسرائیل و آژاکس آمستردام و متعاقباً جریان‌سازی عجیب و مغرض رسانه‌های غرب، آورده است : چگونه این پازل صهیونیستی و پروپاگاندای آن‌ها در حال جریان است تا خود را قربانی نشان دهد و مسلمانان و حامیان فلسطین در اروپا را که اکنون بیداری آن‌ها در سراسر این قارۀ سبز وحشت سران صهیونیست را برانگیخته است، خشونت‌طلب، متجاوز و یهودی‌ستیز جلوه دهند.

آنچه پنجشنبه در آمستردام رخ داد یک استراتژی معمول فاشیستی برای ایجاد نفرت و خشونت علیه یک جامعه اقلیت بود و سپس تحریک‌کنندگان (صهیونیست‌ها) را به عنوان قربانیان نشان داد و تبلیغاتی علیه جامعه هدف به عنوان متجاوزان خشونت‌طلب تولید کردند.

این اقدام، در نهایت، به منظور اتخاذ اقدامات قانونی و درخواست برای وضع قوانین علیه جامعه هدف (مسلمانان) است. این استراتژی در شورش‌های شمال انگلستان که در سال ۲۰۰۱ توسط حزب ملی بریتانیا (BNP) تحریک شد، ناآرامی‌های لستر در سال ۲۰۱۸، و حملات تابستان امسال علیه جوامع مسلمان و مهاجران در بریتانیا مشاهده شده است.

رسانه‌های جریان اصلی و مقامات همواره تمایل دارند از جامعه اکثریت یا کسانی که نفوذ دارند و می‌توانند روایت را شکل دهند، حمایت کنند.

این استراتژی گاهی توسط حامیان ایدئولوژیکِ برتری‌طلبی سفیدپوستان، برتری‌طلبی هندوتوا و برتری‌طلبی یهودی/اسرائیلی اتخاذ می‌شود. همچنین دیده‌ایم که برخی از حامیان اسرائیل تلاش می‌کنند تا تظاهرات‌کنندگان فلسطینی را تحریک به خشونت کنند و سپس، راهپیمایی‌هایشان را خشونت‌آمیز، نفرت‌پراکنانه یا ضدیهودی جلوه دهند، به این امید که واکنش‌ها را در بریتانیا و ایالات متحده برانگیزند.

هوادارن افراطی‌تربیت‌شدۀ اسرائیلی

بیشتر شهروندان اسرائیلی به عنوان نیروهای آموزش‌دیدۀ ذخیره در ارتش اسرائیل (IDF) هستند و اکنون با یک ایدئولوژیِ نفرت‌آمیزِ نسل‌کشی علیه عرب‌ها، فلسطینیان و مسلمانان، رادیکال و افراطی شده‌اند. بنابراین، در میان هواداران اسرائیلی تیم مکابی تل‌آویو، احتمالاً همیشه کسانی هستند که در جنایات غزه و کرانه باختری شرکت داشته‌اند.

روزنامه‌های اسرائیلی همچنین از حضور مأموران موساد در میان هواداران فوتبال مکابی خبر دادند. بنابراین تعجب‌آور نیست که شعارهای ضد فلسطینی و ضدعرب سر داده شد و اقدامات خشونت‌آمیز رخ داد. اکنون شواهد زیادی از نفرت نژادی‌ای که برخی از هولیگان‌های اسرائیلی (اوباش فوتبالی)، همان جنایتکاران نسل‌کش، نشان داده‌اند، وجود دارد.

به همین ترتیب، افراد زیادی از عرب‌ها و غیرمسلمانان نیز از نسل‌کشی و وقایعِ مایعِ انزجار که در حال وقوع است خشمگین بودند. در شهری با جمعیت زیاد عرب و مسلمان، واکنش به هرگونه شعارهای نفرت‌پراکنانه و نسل‌کشی‌طلبانه اجتناب‌ناپذیر بود. و همین شرایط، زمینه‌ساز هرج‌ومرج و آن اتفاق‌ها شد.

مقامات هلند باید انتظار این را می‌داشتند، از جوامع محلی محافظت می‌کردند و مانع هرگونه شعارهای نفرت‌پراکنانه، نژادپرستانه و اقدامات خشونت‌آمیز می‌شدند. گزارش‌های اولیۀ شاهدان عینی حاکی از آن است که پلیس از جوامع محلی عرب در برابر نفرت‌پراکنی اسرائیلی‌ها محافظت نکرده است. (گرچه منتظر نتایج تحقیقات هستیم).

دروغِ رسانه‌های جریان اصلی

ماشین تبلیغاتی اسرائیل، با همکاری رسانه‌های جریان اصلی غرب، بلافاصله وقایع را به‌گونه‌ای نمایش داده که گویی ضد یهودیت و به‌طور مضحکی کشت‌وکشتار بوده، در حالی که اقدامات ضدعرب و ضد فلسطینی صورت‌گرفته را نادیده گرفتند. رسانه‌های غربی که معمولاً به خشونت هواداران فوتبال انتقاد می‌کنند، حتی برخی از هواداران اسرائیلی را هم به عنوان هولیگان نمی‌توانند توصیف کنند، چه برسد به نژادپرستانی که از اعراب متنفرند.

اما در هلندی که سیاستمداری مانند خرت ویلدرز، حامی صهیونیسم‌ و اسرائیل، دارد جوامعِ مسلمان، هدف پلیس و قوانین جدید قرار خواهند گرفت که به نظر می‌رسد این نتیجۀ مورد نظر، همراه با تبلیغات برای صهیونیسم و اسرائیل بوده است. با این حال، باید بپرسیم چرا پلیس هواداران اسرائیلی را از مخالفان و جوامع مسلمان جدا نکرد.

زمان آن فرا رسیده است که جوامع مسلمان در اروپا متوجه شوند که صهیونیسم/اسرائیل تنها در خاورمیانه جنگ به راه نینداخته‌اند، بلکه در اروپا نیز جنگ در جریان است. تحریک و بیگانه‌هراسی علیه جوامع مسلمان و فشار برای وضع قوانین، بخشی از تبلیغات و استراتژی ضد فلسطینی آنان است. سیاستمداران غربی نیز غالباً به عمد در تبلیغات به آنان کمک می‌کنند.

اما ریشه اصلی این مشکل در یوفا و مقامات فوتبال نهفته است. کشوری که در دادگاه بین‌المللی کیفری به جرم نسل‌کشی علیه اعراب و مسلمانان تحت پیگرد است، کشوری که ده‌ها هزار مرد، زن و کودک را قتل‌عام کرده و هیچ احترامی به حقوق بین‌الملل ندارد، نباید اصلاً در این رقابت‌ها حضور داشته باشد.

چقدر از شعار مقامات فوتبالی که می‌گویند نژادپرستی باید از فوتبال حذف شود، حقیقت دارد، درحالی که نمی‌توانند تشخیص دهند که نسل‌کشی بدترین شکل نژادپرستی است؟ آیا اکنون علیه اسرائیل به دلیل شعارها و رفتارهای نژادپرستانه و نسل‌کشی هوادارانش اقدامی خواهند کرد؟

فکر می‌کنم همۀ ما پاسخ این سوال‌ها را می‌دانیم!